Di Ola

Os criadores serios realizan cursos e seminarios para obter a información necesaria para unha cría responsable. Saben qué exemplares criar para que, cando levas un cachorro á casa, non che dea problemas xenéticos, de saúde ou de carácter. Sempre lles dará pienso e alimento húmido de alta calidade para garantir o seu bo desenvolvemento e que medren sans, grandes e fortes. Ofrecen apoio para a vida. Calquera dúbida, pregunta, problema... O que sexa. Un criador sempre estará aí, porque ten os coñecementos e a experiencia necesarios pra facelo e porque dende a xestación ata o día en que os cachorros saen de casa hai unha dedicación absoluta a eles.

Cando alguén está interesado nun cachorro sempre é recomendable ver o entorno onde se cría, os seus pais, os outros gatos e as persoas que están detrás del. Por motivos de traballo, exposicións de gatos e outras actividades, as visitas realizaranse sempre con cita previa.

Por suposto! De feito, antes de chamar por primeira vez, é recomendable enviar un whatsapp indicando quen es e o motivo polo que queres contactar, debido á gran cantidade de chamadas de spam recibidas hoxe en día. O bo dos whatsapp é que podes envialos a calquera hora do día, a diferenza das chamadas telefónicas.

As tardes son sempre un bo momento se queres chamar durante a semana. De 17:00 a 21:00 h. Pra fins de semana, mellor de 12:00 a 19:00.

A enfermidade renal poliquística (PKD) é unha enfermidade hereditaria que provoca a formación de quistes cheos de líquido nos riles. Estes quistes están presentes dende o nascemento. Ó comezo son moi cativos pero medran co paso do tempo e poden danar o ril. Cando isto ocorre, o ril xa non pode funcionar e prodúcese unha insuficiencia renal, que pode levar á morte.

A leucemia felina é unha enfermidade contaxiosa crónica que está bastante estendida entre os gatos, que pode provocar graves problemas e deterioración do sistema inmunitario do animal. Aínda que o cancro adoita ser unha das consecuencias máis coñecidas da leucemia, este virus pode provocar outros problemas ou alteracións na saúde e o benestar do felino, como febre e letargo, perda de apetito, perda gradual de peso, deterioración da pelaxe, inflamación dos ganglios linfáticos, recuperación lenta de enfermidades comúns, anemia, infeccións da pel ou das vías respiratorias superiores e signos gastrointestinais. Tamén pode causar a morte.

O virus da inmunodeficiencia felina (FIV) é un retrovirus que afecta ás células do sistema inmunitario (glóbulos brancos ou leucocitos) destruíndoas ou danándoas. Isto provoca un deterioro gradual da función inmunolóxica do gato, facéndoos máis susceptibles ás infeccións. Os signos clínicos máis típicos son: depresión, hiporexia ou perda de peso, linfadenopatías, hipertermia, gengivite ou gingivoestomatite (inflamación das enxivas e da mucosa oral), síntomas respiratorios, anemia, infeccións cutáneas, conxuntivite, vómitos e diarrea (enfermidade inflamatoria intestinal). e neoplasias (principalmente linfoma, carcinoma de células escamosas). Unha vez que un gato está infectado, permanece infectado durante o resto da súa vida e pode infectar a outros gatos.

A miocardiopatía hipertrófica felina, tamén coñecida como HCM , é unha enfermidade cardíaca común nos gatos que pode ter un impacto significativo na súa saúde e calidade de vida. Esta enfermidade caracterízase polo engrosamento do músculo cardíaco e provoca unha diminución da capacidade de recheo do corazón e, polo tanto, dificulta o bombeo efectivo do sangue polo corpo. As consecuencias poden ser graves, como tromboembolismo e morte cardíaca súbita.

A deficiencia de eritrocitos piruvato quinasa ( deficiencia de PK) é un trastorno de glóbulos vermellos que pode causar anemia e desenvolvemento anormal dos ósos. Os síntomas dos gatos afectados son os da anemia clásica: letargo, diarrea, mucosas pálidas, perda de apetito, perda de peso, ictericia e trastornos alimentarios. Os gatos portadores non desenvolven a enfermidade e non teñen signos clínicos.

É unha enfermidade xenética recesiva causada por un defecto no almacenamento de glicóxeno , que afecta ós gatos da raza Bosques de Noruega. A glicosa, a principal fonte de enerxía do corpo, almacénase en forma de glicóxeno. No almacenamento intervén unha encima ramificadora, cuxa deficiencia produce GSD IV, caracterizada pola acumulación de glicóxeno anormal nos miocitos, hepatocitos e neuronas. Debido á estrutura anormal do glicóxeno, a glicosa almacenada deste xeito non está dispoñible e isto provoca hipoglucemia e danos nos órganos onde se produce o almacenamento. Na forma máis común de presentación, a descendencia morre cedo, debido á hipoglucemia aguda. Os que consigan sobrevivir, ó cabo duns meses manifestarán falta de control dos movementos, dexeneración neuromuscular progresiva, debilidade, atrofia, incapacidade para usar as pernas, insuficiencia cardíaca, coma e finalmente a morte.

No Bosque Noruegués temos unha cor exclusiva da raza, a cor ámbar. Apareceu espontáneamente como unha mutación que interfire ca melocortina da cor negra do cabelo, facendo que o cabelo perda o seu ton negro e se torne vermello gradualmente. Esta cor só afecta ós gatos negros e a súa dilución azul, non ós gatos vermellos ou crema.

É un xene que inhibe ou altera a produción de melanina dende a base do pelo, sendo unha parte branca ou grisácea e o resto da cor do gato, facendo que o gato pareza de cor prateada. Dependendo de se o gato é raiado ou sólido, chámase de forma diferente. Para os atigrados (a raias) chámase Silver mentres que para os gatos sólidos é Fumado (Smoke).

Un gato atigrado ou tabby é un gato cunha distintiva pelaxe raiada e manchas características. Temos 4 tipos de atigrado: Blotched ou clásico: Presenta franxas anchas e circulares nos lados. Mackerel: Presenta raias finas distribuídas como espiñas de peixe. Spotted: Presenta lunares. Ticked: Presenta un punteado en todo o corpo.

A dilución é cando as cores do gato (negro ou vermello) aparecen diluídas, é dicir, parecen máis claras. No caso do negro tórnase azul (ou normalmente gris) e o vermello convértese en crema. Este fenómeno prodúcese porque as partículas de cores únense formando agregados, facendo que aparezan zonas incoloras, o que aclara visualmente a cor final.

Un gato que non ten marcas (atigrado ou atigrado) nas súas cores descríbese como sólido , é dicir, o seu pelo ten unha única cor dende a raíz ata a punta do pelo.

A primeira vista, a principal diferenza está na cabeza, xa que ambas razas teñen características moi diferentes que fan que se distingan moi ben. O Bosque Noruegués ten unha cabeza en forma de triángulo, un perfil recto e uns ollos ovalados, o que fai máis doce a súa expresión, mentres que o Maine Coon ten unha cabeza cadrada, un nariz cadrado, o seu perfil ten unha lixeira curva cóncava chamada "stop" e os seus ollos son un pouco máis redondeados, facendo máis dura a súa expresión. *Imaxes obtidas dun dos últimos seminarios ós que asistín.

A súa orixe remóntase a tempos antigos, onde os gatos de pelo longo se aclimataron naturalmente ás baixas temperaturas e ó ambiente montañoso de Noruega. Durante moitos séculos, o Bosque Noruegués viviu salvaxe nos bosques noruegueses, adaptándose ó seu medio e desenvolvendo as súas características distintivas. Xa hai referencias a elas na mitoloxía nórdica, aínda que a fonte histórica máis verosímil a temos nos documentos que deixou Peter Friis, un sacerdote danés que viviu en Noruega e que en 1599 clasificou o lince noruegués en tres tipos diferentes: lobo-lince, raposo-lince e finalmente o gato-lince. Hoxe sabemos, grazas ás súas descricións, que o gato-lince non é outro que o gato do Bosque Noruegués.

Antigamente, o home criaba animais para mellorar determinadas características co fin de facelos máis útiles. As razas creáronse exclusivamente pola súa función, pra realizar diferentes tarefas. Manipular un gato pra este fin non ten sentido, simplemente faise polo seu aspecto e isto sempre será moi persoal. A única maneira de manter o Bosque Noruegués orixinal, aquel que vivía libre e salvaxe nos bosques do norte de Europa, é criar e manter as liñas antigas. Ter un cachorro de Bosque Noruegués de liñas antigas na casa é como ter un Bosque ancestral, é como ter exactamente o mesmo gato que tiñan os viquingos nas súas casas, barcos e palleiras.